سلام دوستان خوبم
بالاخره 5 آذر هم رسید و گذشت و من وارد 24 سالگی شدم
امسال برعکس پارسال میتونم بگم که سال خوبی داشتم
هرچند که یه ماه اولش بد بود ، ولی از زمستون پارسال یه زندگی جدید رو شروع کردم
شدم یه آدم باحال ل ل
پارسال با همه ی خوبیهاش شروعش ظاهرا سخت بود .... هیچکس فکر نمیکرد بتونم از پس اون موقعیت بر بیام
هیچکس فکر نمی کرد بعد فهمیدن اون چیزای وحشتناک بتونم بیخیال زندگیمو بکنم و همه چیو ندید بگیرم
ولی برعکس چیزی که بقیه فکر میکردن، ندیده گرفتن خیلی بهتر از ندیده گرفته شدن بود
همه ی بدبختی های من واسه وقتی بود که فکر میکردم واسه یه توهم باید تلاش کرد
و وقتی فهمیدم ، نه بیخیال زندگیم شدم ، نه بیخیال درسم ، نه بیخیال آرزوهام
فقط دست از یه تلاش مزخرف برداشتم
بعد دوباره شروع کردم به ساختن همه ی چیزهایی که خرابشون کرده بودم
برگشتم به چیزایی که خیلی زیاد ازشون فاصله گرفته بودم
مثل دوستام ... مثل ستاره ... مثل هزار و یک آرزو که فراموش شده بودن
و روزها
این بیت حافظ رو با خودم خوندم
نقد صوفی نه همه صافی بی غش باشد
ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد
و بعد دلم...
واسه همه ی روزهای خوبم تنگ شد
واسه دفتر خاطراتی که پارش کردم تنگ شد
واسه اون صفحه هایی که با دست خودم سوزوندمشون تنگ شد
و
واسه اون روزهایی که بخاطر یه رویای پوچ هدر دادم دلم سوخت
رفتم دنبالشون تا همه رو دوباره زنده کنم
فهمیدم که زندگی اونقدرا هم سخت نیست
فقط ما آدما گاهی از زندگی انتظار بیجا داریم
و میریم دنبال سراب
« ... فکر نمی‌کنم ما کور شدیم ، فکر می‌کنم ما کور هستیم، کور اما بینا، کورهایی که می‌توانند ببینند اما نمی‌بینند.»
-رمان کوری، ساراماگو -
هر چند که دیر بیدار شدم ، ولی شدم ... !
خب
بعد از همه ی این خاطره های ...
وقتشه به مناسبت تولدم یه چی برازم که دهن همتون و آب بندازه
اینم کیک تولد 23 سالگی من
که با اجازتون صرف شد
به قول ...
در پناه خدا 